Jak większość nowych sytuacji, wizyta u psychologa może również podnosić poziom lęku.
Uczeń zadaje sobie wiele pytań, nie jest pewny, czy dostanie taką pomoc, na jaką liczy i to jest zupełnie normalne. Czasami ten lęk na tyle nie pozwala poprosić o pomoc, że problem się nawarstwia a uczeń zostaje z tym sam.
Chcemy rozwiać Wasze obawy i pokazać jak może wyglądać spotkanie z psychologiem.
“ Nie jest łatwo mówić o sobie, swoich problemach. Jak mam w ogóle zacząć? A jeśli nie powiem ani słowa? Albo, co gorsze, poniosą mnie emocje?”
Zacznij od tego, od czego chcesz. Zdarza się, że uczeń przyjdzie i mówi: „przyszedłem, ale w sumie to nie wiem, czemu, coś się ze mną dzieje, ale nie wiem, co”
To też jest ważny komunikat.
Psycholodzy mają wiedzę i są przeszkoleni z technik prowadzenia rozmowy. Jeśli będzie Ci trudno zacząć swobodnie mówić, na pewno Ci pomoże zadając odpowiednie pytania 😊
Jeśli nie będziesz chciał_ mówić tylko posiedzieć czy popłakać, albo po prostu zdecydujesz się ochłonąć w gabinecie psychologa, to też jest ok! Dla nas to znak, że nam ufacie i czujecie się bezpiecznie w naszym towarzystwie – takie sytuacje również budują relację, która później ułatwia rozmowę.
“Czy mnie nie wyśmieje? Może uzna, że to żaden problem? Albo powie, że inni mają większe problemy a ja się wygłupiam? “
Dla psychologa każdy problem jest ważny, ponieważ Ty jesteś ważny!
Nie ma dla niego tematów tabu.
W trakcie rozmowy z uczniem psycholog określa czy ma kompetencje by sprostać danej trudności. Jeśli uzna, że potrzebna jest dodatkowa konsultacja z innym specjalistą wtedy skieruje Cię w odpowiednie miejsce.
“Pewnie powie rodzicom. Na pewno rozgada nauczycielom, wszyscy będą wiedzieli.”
Jak każdego psychologa, tak i szkolnego obowiązuje tajemnica zawodowa.
Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, która zagraża Twojemu lub czyjemuś zdrowiu bądź życiu. Powinieneś być o tym poinformowany w trakcie rozmowy. Psycholog powinien Ci także powiedzieć, co i kiedy zrobi, kogo o tym poinformuje.
Często bywa tak, że uczeń boi się powiedzieć o czymś rodzicowi czy nauczycielowi, a powiedzenie o tym problemie mogłoby mu pomóc. Wtedy wspólnie zastanawiacie się, co i komu, w jakiej formie i kiedy przekazać.
“A jak mi nie podpasuje?”
Psycholog powinien stworzyć takie warunki do rozmowy byś czuł_ się komfortowo.
Ale pamiętaj, że to człowiek, jak każdy inny. Miejmy nadzieję, że nawiąże się nić porozumienia. Gdyby jednak tak się nie stało, poproś o kontakt do innego psychologa np. poza szkołą – nie martw się, nie obrazisz tym swojego rozmówcy.
Jest jeszcze plan awaryjny – w szkole zazwyczaj pracuje więcej niż jeden specjalista – drugi psycholog albo pedagog. Nie wstydź się szukać pomocy!
“Tylko nienormalni chodzą do psychologa!”
Każdy uczeń w swojej karierze szkolnej zmaga się z różnymi trudnościami:
z nauką, stresem, kłopotami z relacjami z rówieśnikami, nauczycielami, rodziną, kłopotami w związku czy w miłości itp.
Każdy poszukuje wsparcia i pomocy. Niektórzy przegadają problem z koleżanką, inni stres rozładują aktywnością sportowa, u psychologa masz szansę spojrzeć na swój problem z szerszej perspektywy.
